Het sprookje van de zeven geitjes in het Panbos

De Kracht van Lokale politiek


Wie of wat is de Boze Wolf?

De sociale media zijn ontploft omdat er zeven geitjes op hoge geitenleeftijd zijn overleden in het Panbos. Een flutblaadje dat huis aan huis wordt bezorgd plaatste, zonder verdere check of de feiten een beetje klopten, een ingezonden brief van een bezorgde burger. Deze had wat geruchten vernomen die na publicatie in het flutblaadje vervolgens breed door de sociale media werden verspreid en aangedikt. Enigszins komisch is dat Dunea, die part nog deel heeft aan dit verhaal, de volle laag kreeg van de volkswoede. Maar voor de verdere ins en outs van deze kwestie verwijs ik graag naar het Leidsch Dagblad dat wel aan op feiten gebaseerde journalistiek doet.

Tere volksziel

Interessant is dat de tere volksziel al snel geraakt wordt als het om diertjes gaat. Selectieve verontwaardiging enzo, u kent het wel. Ik moet dan altijd denken aan de hardwerkende parlementariër Dion Graus van de PVV. Het is gek dat het sentiment vaak eerder richting dieren dan naar mensen gaat. Dat geldt misschien ook wel voor instituties, waar het eigen organisatiebelang vaak boven het algemeen maatschappelijk belang gaat dat ze zouden moeten dienen.

Panbos is kostenpost, geen maatschappelijke asset

Op dezelfde dag dat de sociale media ontploften ontplofte ook het hart van de boswachter van het Panbos. Hij was aan het sjouwen met zware jerrycans om de overgebleven dieren van het bos van water te voorzien. Hij is ternauwernood gered door de medische sector. Jarenlang heeft de gemeente hem in zijn eentje dat bos laten runnen, terwijl dat gewoon een tweemansjob is, en altijd ook geweest is. Dat heeft zijn tol geëist. Ik mis daar een stukje empathie met het eigen personeel. De goede man is al jaren niet op vakantie geweest. Het is mij overigens duidelijk geworden dat veel ambtenaren op het gemeentehuis geen idee hebben van het feit dat het Panbos in eigendom van de gemeente is. En als ze het wel weten dan wordt het bos uitsluitend als een kostenpost gezien.

Het hemd is nader dan de rok

De gebruikelijke reflex in tijden van bezuiniging is om de uitvoerende buitendiensten en om de ingehuurde uitvoerders zoals bibliotheek, muziekschool, welzijnsorganisaties e.d. als eerste de nek om te draaien. Het hemd is immers nader dan de rok? Dat is geen mening, de feiten wijzen uit dat dit de daadwerkelijke praktijk is. Dat is ook de reden dat het Panbos wordt afgestoten.

Het kan ook anders

Vanwege die selectieve reflex komt KiesKatwijk samen met de VVD over een paar weken met een initiatiefvoorstel om integraal en in de volle breedte naar het takenpakket van de gemeente te kijken. Dit in het kader van een noodzakelijke bezuiniging en het verhogen van de efficiency. Tot op heden kijkt men voor dat doel vooral uit het raam naar buiten en zien we weinig zelfonderzoek op de Zeeweg zelf. Daarom moet dat proces in handen van een onafhankelijke buitenstaander worden gelegd. Zowel KiesKatwijk als VVD wijzen ook al jaren op het gebrek aan empathie met de eigen inwoners. Dit omdat tot op heden, en ook voor de toekomst vooral gegrepen wordt naar extreme verhoging van de lokale lasten als de weg van de minste weerstand. Zo hoefde men niet op beleidsambtenaren te bezuinigen, sterker nog het personeelsbestand is de laatste jaren zelfs enorm gestegen.

Groen is lastig en duur

Het maatschappelijk belang van groen en voldoende natuur voor recreatie wordt in dit kader hooguit met de mond beleden in de beleidsstolp aan de Zeeweg. Dat zie je niet alleen bij het Panbos maar ook bij het gedoe dat al jarenlang rond het Rijnpark speelt. Het belang hiervan wordt door de kleine groep mensen die op de Zeeweg aan de knoppen zitten niet gezien. Ze zien dat blijkbaar als een luxe en leggen de prioriteiten elders. Geldstromen gaan vooral richting de zaken die ze in de beleidsstolp van belang vinden. En dan heb je geen geld meer over voor andere dingen die ook van direct belang zijn voor de inwoners. Helaas richt de volkswoede zich daar niet op omdat deze processen niet inzichtelijk zijn, en het gedraai aan de knoppen achter de schermen plaatsvindt. We hebben het wel even gezien bij het drama rond de volksraadpleging rond de parkeerbelasting c.q. de extreme verdichting in bestaande dorpskernen. Maar meestal worden zaken (als dat mogelijk is) buiten de publiciteit of de gemeenteraad om geritseld.

Een tweede Panbos is harde noodzaak

Een goed voorbeeld van wat hier in deze blog besproken wordt is ons verhaal “Valkenhorst wordt het nieuwe tranendal”. Het kleine Panbos voldoet aan een enorme behoefte in verband met onze volledig versteende omgeving. Half Leiden komt daar zijn hond en kinderen uitlaten. De zaak wordt daar volledig overbelast. Vele jaren geleden heeft KiesKatwijk daarom al geconstateerd dat er een dringende behoefte is aan meer groene recreatieruimte. Het idee van een tweede Panbos heb ik jaren geleden al aan toenmalig wethouder Binnendijk voorgelegd. Het Natura2000 gebied is in feite al verworden tot een wat groot uitgevallen hondenuitrenplek. Wat denkt u wat er gebeurt als er 5600 woningen op Valkenhorst bijkomen? Dat wordt een maatschappelijke ramp. De behoefte aan groene ruimte is heel duidelijk gebleken tijdens de Covid-periode.

Natuur- en recreatiegebied Mient Kooltuin wordt weggemoffeld

Daarom moet het totale gebied van de Mient Kooltuin dringend worden omgevormd tot dat broodnodige tweede Panbos. Dat is een onweerlegbaar feit en is in feite ook gemeentelijk beleid. Alleen wordt dat beleid niet uitgevoerd. Buiten de gemeenteraad om werd er bij de Raad van State in naam van de gemeenteraad het betoog gevoerd dat een lullig wandelpad rond de Mient Kooltuin die recreatiedruk wel zou kunnen opvangen. Lariekoek, en een goed voorbeeld van het feit dat allerlei ter zake doende processen buiten de gemeenteraad om worden geritseld. Maar wie is hier straks de dupe van?

Jammer dat de volkswoede zich hier niet op richt. En ook moet ik zeggen dat Max van Duijn (DURF) recent wel gelijk had dat de gemeenteraad soms een soort operettegezelschap lijkt. Dat is overigens vooral te wijten aan de manier waarop we ons bestuur hebben georganiseerd, een wijze van functioneren die vanuit het oogpunt van het democratisch gehalte nogal primitief is.

Jaap Haasnoot

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com