Over het ontbreken van een zakelijke cultuur op het Katwijkse gemeentehuis c.q. in de raadzaal

De Kracht van Lokale politiek


In een vorige aflevering over de motie van wantrouwen
zijn een aantal vragen geponeerd om de zelfstudie van onze lezers te
stimuleren. En, alhoewel het stellen van de juiste vragen veel belangrijker is
dan het geven van antwoorden, hier op verzoek toch een paar noties om uw eigen
geest wat aan te scherpen.
De Vragen
Wat zou de bestuurder in deze
kwestie moeten doen ?

Het college van B&W hoeft van ons niet af te treden. Het medicijn zou in
dat geval erger zijn dan de kwaal. De meest verantwoordelijke wethouder kan ook
blijven zitten, omdat hij net is aangetreden en nauwelijks is ingewerkt. Een
wethouder die al langer zou zitten zou van ons ook hebben mogen blijven zitten
als hij (namens het college) daadwerkelijk zou hebben laten zien dat er op
doorslaggevende wijze wordt ingegrepen. Aftreden hoeft niet als er beslissend
en succesvol wordt opgetreden. Dat laatste hebben we trouwens tot nog toe
gemist en dat is de crux van de kwestie.
Wat zouden de commissarissen (lees:
de gemeenteraad) in deze situatie moeten doen ?


Het hoofddoel moet zijn dat de onderliggende problematiek definitief en op
afzienbare termijn wordt opgelost. Daar mag geen twijfel meer over bestaan, dus
halve maatregelen zijn onaanvaardbaar. In de voetballerij wordt dan de trainer
gewisseld. Ik weet niet of dat altijd de juiste oplossing is. In de gemeente
Katwijk laten we dezelfde verantwoordelijken die de kwestie na 3 jaar nog
steeds niet hebben opgelost het nog eens opnieuw proberen.
Moet er verschil zijn in de houding
van enerzijds commissarissen die nauw bevriend zijn met de bestuurder (lees: coalitiepartijen) en anderzijds commissarissen
die geen persoonlijke band onderhouden (lees: de oppositie) ?


Nee natuurlijk. En dat is zelfs officieel zo bedacht. Dat noemen we “dualisme”. In de gemeente Katwijk maken de coalitiepartijen zich
echter verantwoordelijk voor het volgende drama. We gaan immers op dezelfde koers door
? We zien bij het college geen gevoel van urgentie, geen gevoel voor de eigen
verantwoordelijkheid en geen wil om echt door te pakken. De coalitiepartijen vinden dat blijkbaar prima. Als de sfeer maak goed blijft. In het rapport heet dat “het ontbreken van een zakelijke cultuur“.

Het CDA maakte geen excuses naar de bevolking over het Havendrama. Men windt
zich op over het gedrag van de oppositiepartijen, die zomaar de goede sfeer op
de proef stellen door een motie van wantrouwen in te dienen. Ook de SGP bedekt
alle ellende met de mantel der liefde en heeft het vooral over de motie en vooral
niet over het oplossen van de pijnpunten waarvoor die motie is ingediend.

Wat kunnen de gevolgen zijn als de
toezichthouder de vriendschap zwaarder laat wegen dan het bedrijfsbelang ?


Door de verkeerde houding van de coalitiepartijen weet het college dat ze met
alles kunnen wegkomen. Het gebrek aan lef, het onvoldoende besef van waar de schoen
wringt, in combinatie met de ontbrekende motivatie om tot het gaatje te gaan,
zal in de combinatie met het ontbreken van externe druk tot een volgend drama
leiden.
Hebben het bestuur en de met hen
bevriende commissarissen redenen om zich op hun pik getrapt te voelen door de
motie van de minderheid ?


Wij zouden dat anders formuleren maar het is inderdaad veelzeggend dat de
coalitiepartijen zich vooral op bijzaken richten en niet op de
probleemoorzaken of een echte oplossing. En dat terwijl alle partijen op 7 april hebben gesproken over
het onderliggende cultuurprobleem waarvan het Havendrama slechts een symptoom
is.
Denkt u dat het nuttig kan zijn om
de problemen op een andere manier “aan te vliegen” of denkt u dat continuïteit
in de aanpak tot betere resultaten leidt ?


Het is vrij naïef om te denken dat de eerdere aanpak die niet tot verbetering
heeft geleid een volgende keer plotsklaps de overwinning zal brengen.
Zijn dezelfde mensen die de problemen
hebben veroorzaakt c.q. niet hebben opgelost of niet hebben kunnen voorkomen,
in staat deze zaak tot een goed einde brengen ?


We zijn als gemeente niet in de positie om een gokje te doen. We kunnen ons geen derde drama
permitteren en dus is het niet geloofwaardig als er geen personele transfers bij
eindverantwoordelijken op dit dossier zouden plaatsvinden. Het is bovendien
ondenkbaar dat er nog een werkbare relatie mogelijk is tussen mensen die elkaar
zo hebben teleurgesteld.
Wat is het afbreukrisico als de
achterliggende problemen niet worden weggenomen ?
Denk in termen van geld, vertrouwen bij diverse stakeholders, en imago.


Zullen we hierover maar niet verder speculeren ? De schade aan vertrouwen en in
imago is nu al enorm.
Wat kan dit voor gevolgen hebben
voor het bedrijf ?
Denk is termen van tarieven, afzetmogelijkheden, positie in
samenwerkingsverbanden en binnen de branche, relatie met hogere
toezichtorganen, kloof met de klanten, overnames, etc.


Laten we constateren dat onze bestuurders in het vervolg toch met een wat
andere blik bekeken zullen worden buiten het gemeentehuis.

Tenslotte een filmpje van een interview bij RTVKatwijk:






 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com